|
|
Enkele
voorbeelden van fysiek- en verbaal geweld:
Een getrouwd stel van ongeveer 30 jaar hebben gedurende een lange
periode constant ruzie en er is sprake van dwangmatige controle
en het `op de huid ` zitten van de ander. De man des huizes vraagt
haar hier mee op te houden; na een lange werkdag is hij moe en heeft
geen zin en energie om `te praten` . Zij blijft echter hem achtervolgen
met vragen en doordrukken. Hij reageert steeds sneller en vaker
agressiever in woord en ook in het gedrag naar haar toe merkt zij
veranderingen. Hij schreeuwt en scheldt vaker, ziet hem rood worden
en slaat zelfs af en toe met zijn vuist op tafel of gooit zaken
op de grond tijdens ruzies. Toch wil zij praten en blijft hem achtervolgen.
De man zegt zijn echtgenote hem met rust te laten; zij echter voelt
zich afgewezen en doet er nog een schepje bovenop en blijft haar
man, zoals hij zegt, achtervolgen…
Op een gegeven moment is de situatie thuis geëscaleerd: op
een zaterdag komen de beide echtelieden opnieuw in een verbale geweldscirkel
terecht. Het conflict verandert in een enorme ruzie; scheldpartij
en op een gegeven moment heeft de man zijn vrouw letterlijk de deur
uit gegooid. Het mag duidelijk zijn dat deze situatie volkomen uit
de hand is gelopen. Het fysieke aspect is nu aan de orde. Deze mensen
hebben "aan de bel getrokken" en krijgen hulp, ze leren
in te zien waar zij beiden zitten in de cirkel van geweld en bovendien
opnieuw leren te communiceren met elkaar met als doel dat het geweld
stopt. Beiden vertellen dat het hard werken is, maar dat de situatie
onderling verbetert en het geruzie (geweld) te vermijden is.
Onderling communiceren op een negatieve manier waarbij ook geweld
wordt gebruikt is natuurlijk geen goede manier van omgaan met elkaar,
zeker niet als er ook kinderen bij betrokken zijn. Het (huiselijk)
geweld moet stoppen! En de mogelijkheid om te leren stoppen met
geweld kan wel degelijk!
Een ander voorbeeld:
Een gezin met 3 kinderen waarvan de oudste de puberleeftijd heeft,
lijkt voor de buitenwereld een prima en zorgeloos leven te leiden.
Echter, schijn bedriegt: Vader en moeder hebben al jarenlang ruzie
waarbij soms het kalk van de muren valt. Enorme scheldpartijen,
de kinderen leren zo hetzelfde te doen. Het hek is van de dam! Op
die momenten dat er zich geen geweldssituatie voor doet is de familie
voornamelijk bezig elkaar te vermijden, om maar geen ruzie te krijgen.
Men weet niet om te gaan met andere mogelijke oplossingen. De stiltes
en eenzaamheid binnen dit gezin zijn ijzig voelbaar. Moeder gaat
vaak weg uit huis, vader werkt veel en de kinderen gaan naar school
en komen ook maar liever zo laat mogelijk thuis.
Op een avond heeft de oudste van de kinderen zijn moeder bij de
hals gegrepen, een zus stookt het vuurtje op en vader probeert de
boel te sussen. Dat is volledig uit de hand gelopen en eindigde
in een enorme vechtpartij, schelden, schreeuwen etc. Een geschrokken
buurman heeft de politie gebeld.
Nog een voorbeeld:
Een mevrouw vertelt dat zij van haar man nergens heen mag. Niet
de stad in, niet naar vriendinnen, niet alleen boodschappen doen.
Haar mobiel mag ze niet meer gebruiken en ze wordt continue gevraagd
waar ze was, met wie en hoe laat. Controle, manipulatie, emotionele
chantage is orde van de dag. Een volkomen geïsoleerd leven.
De kinderen mogen wel naar school, maar moeten bij thuiskomst binnen
blijven en mogen niet naar buiten om te spelen. Ook niet samen met
moeder. Ze hebben geen vriendjes en vriendinnetjes, geen verjaardagspartijtjes
etc. Dit gaat al jaren zo en de kinderen hebben nog nooit leren
fietsen. De moeder probeert haar kinderen te beschermen tegen de
klappen en het geestelijke geweld door ertussen te komen, ze wil
zeker niet dat haar kinderen (nog meer) klappen krijgen. Zelf heeft
er al zoveel gehad! Maanden, jaren lang bestaat deze situatie al,
mevrouw heeft uiteindelijk besloten hulp te vragen om aan deze situatie
een einde te maken.
Hoe de veiligheid thuis te vergroten? Is weggaan met de kinderen
een oplossing? Hoe een eventuele vlucht voor te bereiden? Wie moet
worden ingelicht en wat moet meegenomen worden? En dan? Hoe zorg
ik voor de financien?
Het maken van een vluchtplan en de uiteindelijke vrijheid tegemoet
te gaan, samen met de kinderen.Het opvallende is in deze situaties
dat men in de loop van de jaren een manier van praten, omgaan met
elkaar heeft aangeleerd dat dus gewoon niet werkt. Constructief
communiceren is niet meer aan de orde en men gaat soms letterlijk
en figuurlijk op de vlucht voor elkaar. En maar werken, drinken,
geweld gebruiken, vakanties verpesten, het houdt niet meer op en
alles verzandt in een uitzichtloze situatie met alle ellende van
dien.
Mensen vergeten, of schamen zich om al in een vroeg stadium hulp
te vragen aan deskundigen. Juist in een vroeg stadium hulp vragen
getuigt van kracht. Het is nooit te laat om hulp te vragen en er
is altijd een mogelijkheid om een ander leven te gaan leiden.. Ook
als er bv.(nog) geen eigen inkomen is. Er zijn zoveel instanties,
zoveel mogelijkheden, er is zoveel kennis, dat er geen enkele geldige
reden kan zijn om uit angst of onzekerheid in een gewelddadige situatie
te blijven. Er is geen enkel excuus om geweld te tolereren of te
gebruiken. |
